Przelać miksturę do słoika i przechowywać w suchym i chłodnym miejscu. źródło: youtube. Tak przygotowaną maść nakładamy od 3-4 razy dziennie na oczyszczoną i suchą skórę w zmienione chorobowo miejsce. Preparat działa zmiękczająco i antyseptycznie. Babka lancetowata przez wielu uważana jest za zwykły chwast. Napar z suszonych liści podagrycznika działa moczopędnie, lekko uspokajająco, wspomaga pracę wątroby i wspiera procesy trawienne. To wszystko za sprawą cennych składników, jakie zawiera ta niepozorna roślinka. Podagrycznik jest bogaty w witaminę C, beta-karoten, cenne flawonoidy i minerały takie jak żelazo, cynk, wapń, magnez czy Wzmacniająco. Antyseptycznie. Przeciwgrzybiczo. Odkażająco. Działają wykrztuśnie, dezynfekują drogi oddechowe. Dlatego też stosowane są przy bronchicie, chorobach dróg oddechowych. Przeciwgorączkowo. Przeciwartretycznie. Z pączków brzozy przygotowuje się kąpiele skuteczne w leczeniu przewlekłych egzem. Nazbierałam dzisiaj podagrycznika ale wydaje mi się że na marne bo ziele jest już z kwiatem. Zebrałam go z myślą o leczeniu bóli stawowych/reumatycznych. Ponoć roślina z kwiatem staje się bardziej gorzka. Może przeszkadza to w konsumpcji jako składnik sałatek ale może jest szansa na wykorzystanie ziela do celów leczniczych. Miodunka to niewielka roślinka o różowo-fioletowych kwiatach, pojawiająca się wiosną w wilgotnych lasach, zaroślach i sadach. Ta piękna roślinka jest znanym od dziesiątek lat zielem o licznych właściwościach leczniczych. Zwana była niegdyś płucnikiem lekarskim. Jej łacińska nazwa oznacza bowiem płuca i właśnie w chorobach Dịch Vụ Hỗ Trợ Vay Tiền Nhanh 1s. Pytanie czytelnika: Co to za roślina? U mnie jest uciążliwym chwastem tworzącym zielone dywany. Jak się jej pozbyć? Odpowiedź eksperta: To podagrycznik pospolity (Aegopodium podagraria) - często występujący chwast o bardzo złej sławie. Niestety jest bardzo trudny do zwalczenia! Aby skutecznie się go pozbyć trzeba przede wszystkim uzbroić się w cierpliwość i zastosować poniższe metody jego zwalczania (najlepiej wszystkie): Głębokie przekopanie ziemi na głębokość minimum 30 cm i dokładne usunięcie wszystkich, nawet najmniejszych kłączy. Zabieg ten warto wykonywać bardzo dokładni i powtarzać kilka razy w ciągu sezonu. Zastosowanie herbicydów totalnych zawierających substancję aktywną glifosat (np. Roundup lub Basta). Rośliny należy dokładnie opryskać preparatem, a następnie usunąć martwe części nadziemne - wraz z przekopaniem podłoża i usunięciem kłączy. Zabieg należy powtarzać kilka razy w sezonie. Przykrycie powierzchni czarną folią - spowoduje ona zaparzenie się roślin i stopniowe ich gnicie. Folia musi pozostać na roślinach przez cały sezon! Częste koszenie chwastowiska kosiarką lub podkaszarką. Zabieg należy wykonywać minimum raz w tygodniu. Zwalczanie podagrycznika jest bardzo trudne i długotrwałe! Może potrwać kilka sezonów. Ciekawostka: liście podagrycznika są jadalne - można z nich przyrządzać sałatki. zdjęcie tytułowe: fot. Mirosław Pielot Stosowanie ziół może przynosić wiele korzyści zdrowotnych. Jedną z niezwykle dobroczynnych roślin jest podagrycznik pospolity - ziele stosowane od setek lat w zwalczaniu dny moczanowej oraz wielu innych rozmaitych dolegliwości i schorzeń. Zbierać go można samodzielnie, zapoznając się najpierw dokładnie z jego wyglądem. Jego ziele można wykorzystać jako składnik naparu - herbatki, soku, sałatki, zupy bądź przygotować z niego maseczkę na trądzik. Najważniejsze właściwości tej rośliny to działanie oczyszczające, detoksykujące, przeciwzapalne oraz odkwaszające. Z tego artykułu dowiesz się: jak wygląda podagrycznik i gdzie można go znaleźć jakie części rośliny zbierać i jak je później przechowywać co można przyrządzić z ziela podagrycznika jakie ta roślina ma właściwości i na jakie dolegliwości z powodzeniem można ją stosować jakie są skutki uboczne stosowania tego zioła i kto nie powinien go spożywać. Zobacz także artykuł: Dna moczanowa - podagra - objawy, przyczyny, leczenie, dieta Podagrycznik - jak wygląda i gdzie możemy go znaleźć? Podagrycznik pospolity (Aegopodium podagraria L.) jest rośliną, którą nietrudno jest znaleźć. Jest często spotykany w Polsce, zdecydowanie nie należy do roślin rzadkich lub trudnych do znalezienia. Chętnie porasta rowy, okolice dróg czy w zaroślach. Rolnicy uważają go wręcz za chwast. Jak go znaleźć? Przede wszystkim należy wiedzieć, jak wygląda podagrycznik. To właśnie dokładna znajomość jego wyglądu pozwoli na udane zbiory tej rośliny. Szukaj roślin, które mają nagie, puste w środku łodygi, dorastające do metra wysokości. Mogą być ewentualnie skąpo owłosione. Ich przekrój ma kształt trójkąta. Liście są także nagie, występują w postaci trójlistnych zbiorów. Kwiaty tworzą spore baldachy. Ich kolor jest zazwyczaj biały, ale mogą być również jasnoróżowe. Są bardzo niewielkie. Owoc podagrycznika łatwo rozdzielić na dwie części. Jego barwa jest brunatna, wyróżniają się jednak na nim jaśniejsze żebra. Jak i kiedy zbierać podagrycznik? Jak go przechowywać? Aby zebrać podagrycznik pospolity, warto wybrać miejsce położone w sporej odległości od dróg i miejsc uczęszczanych przez psy. Zbierać go należy wiosną, ale można również zrobić to latem. Ważne, aby w cieplejszej porze roku wybierać na zbiór miejsca zacienione, wilgotne. Kwiaty zbiera się w okresie kwitnienia, które ma miejsce w lipcu oraz sierpniu. Korzenie podagrycznika trzeba zbierać wyłącznie jesienią. Następnie zebrane rośliny należy porządnie, mocno wysuszyć. Tak przygotowany susz najlepiej zapakować do szczelnych pojemników. Może się w nich znajdować nawet do dwóch lat. Przed zbiorem warto przede wszystkim zebrać dokładną wiedzę jakie ma podagrycznik właściwości, które wspomogą leczenie chorób i umocnią organizm. Podagrycznik w leczeniu chorób układu pokarmowego, wątroby, a także hemoroidów Chociaż nazwa tego ziela kojarzy się nie bez powodu z leczeniem podagry, to podagrycznik może być stosowany także we wspomaganiu lub leczeniu innych układów. Jest to zioło bardzo korzystnie wpływające na pracę jelit. Przyspieszy metabolizm, reguluje biegunki oraz zaparcia. Dodatkowo, ma także dobroczynny wpływ na wątrobę. Dzieje się tak dzięki jego właściwościom odtruwającym, działa również oczyszczająco. Ponieważ wątroba to narząd w którym zachodzi detoksykacja, odtruwające działanie podagrycznika ma szczególnie wspomagający wpływ. Pomaga również wyleczyć dokuczliwą dolegliwość, jaką są hemoroidy. W tym celu warto zastosować maść z podagrycznika. Wspiera on gojenie się różnych ran, dlatego w przypadku żylaków odbytu także przyniesie ulgę. Dobroczynny chwast - podagrycznik jako bogate źródło witamin i minerałów Wszystkie właściwości podagrycznika wynikają z jego zawartości cennych substancji, witamin i minerałów. To właśnie one wpływają na pracę organizmu, przynoszą ulgę w chorobach i przyspieszają rekonwalescencję. Co zawiera podagrycznik zioło? Przede wszystkim: bardzo duże stężenie witaminy C witaminę B4 (cholinę) miedź cynk potas magnez żelazo bor mangan wapń przeciwutleniacze: flawonoidy karoten Tak bogaty skład tej rośliny sprawia, że ma ona tak dobroczynne właściwości i jej działanie na organizm jest bardzo szerokie. Można powiedzieć, że jest on lekiem występującym naturalnie w środowisku. Podagrycznik w leczeniu podagry – sposób na dnę moczanową naszych babć, który stosujemy do dzisiaj Podagrycznik swą nazwę zawdzięcza właśnie wykorzystywaniu w leczeniu podagry, inaczej dny moczanowej, artretyzmu. Używano go do leczenia tego schorzenia już od setek lat. Istnieją nawet doniesienia, że aby przynieść stawom ulgę stosowali go już Neandertalczycy - są to więc czasy nawet wcześniejsze, niż czasy naszych babć. Używali go także mnisi w średniowieczu. Takie zapiski świadczą o tym, że jest to zioło niezwykle skuteczne w walce z bólem i zdeformowaniem stawów. Dna moczanowa jest niezwykle dokuczliwą chorobą. Powodują ją zbyt duże stężenia kwasu moczowego w organizmie, które z kolei mogą być wynikiem diety wysokopurynowej. Dieta niskopurynowa w walce z podagrą. Napar z podagrycznika pozwala na usunięcie kwasu moczowego z organizmu. Dodatkowo pomoże także w naprawie mechanizmów metabolicznych, które zaburzone doprowadzają do powstania tej dolegliwości. Jak często pić podagrycznik? Przede wszystkim regularnie, aby leczenie przyniosło efekty. Można spożywać napar z tej rośliny trzy razy dziennie. Wykonać można także leczniczy ocet z podagrycznika. Łyżeczkę octu miesza się z połową szklanki wody i wypija trzy razy dziennie przez dwa tygodnie. Ocet jest bardzo skutecznym "domowym" środkiem wspomagającym walkę z dną moczanową. Podagrycznik z walce z niedoskonałościami cery Bogate właściwości jakie wykazuje podagrycznik pozwalają także na efektowną walkę z trądzikiem. Warto w tym celu przygotować napar (w taki sam sposób, w jaki przygotowuje się napój: 1 łyżka ziela na szklankę wrzątku) i wystudzić. Chłodnym naparem można przemywać cerę pokrytą trądzikiem. Jest to także skuteczne wspomaganie gojenia się drobnych ran oraz podrażnień. Do łagodzenia objawów trądziku można wykorzystać również świeżo zebrane liście podagrycznika i przygotować z nich maseczkę. Naturalny detoks organizmu z zastosowaniem podagrycznika Przede wszystkim warto spożywać podagrycznik ze względu na to, że jest to swego rodzaju naturalny detoks. Jak już zostało wspomniane, podagrycznik ma właściwości oczyszczające i odtruwające organizm. Oczyszcza go między innymi z nadmiernej ilości kwasu moczowego, ale także wspomoże trawienie, zwalczy biegunki czy zaparcia. W tym przypadku korzystne może okazać się także stosowanie odpowiednich probiotyków. Wymienione wyżej problemy układu trawiennego mogą być skutkiem zatrucia organizmu, stąd zaburzenie jego pracy. Dlatego tak ważna jest naturalna detoksykacja. Podagrycznik ma cenne właściwości lecznicze, które zdecydowanie warto wykorzystać, pijąc sok, napar lub stosując go jako maść. Podagrycznik ma zastosowanie także w kuchni. Ma korzenny smak, a jego zapach przypomina marchewkę. Stanowi zatem bardzo uniwersalną przyprawę, którą z powodzeniem można dodawać do wielu potraw. Jak jeszcze jeść podagrycznik? Przede wszystkim zebrać można świeże pędy i sporządzić z nich lekką, wiosenną sałatkę. Liście i łodygi można wykorzystać jako składniki na zupę. Z podagrycznika pospolitego zrobić może także sok o właściwościach odkwaszających organizm. Skutki uboczne wynikające ze stosowania podagrycznika Chociaż podagrycznik ma właściwości odkwaszające, odkażające i oczyszczające, to może także wywoływać u niektórych osób niepożądane skutki. Jakie ma podagrycznik skutki uboczne? Przede wszystkim spodziewać się można w takiej sytuacji wymiotów, nudności, wzdęć, biegunek, skurczy brzucha oraz zgagi. Dodatkowo pojawić się może świąd i wysypka. Podagrycznik - przeciwwskazania: nie powinny go stosować kobiety w ciąży, kobiety karmiące piersią oraz dzieci. Od 8 lat pracuję zawodowo jako technik farmacji w aptece. Pasjonuję się zdrowym odżywianiem dlatego ukończyłam studia na Wydziale Medycznym Uniwersytetu Rzeszowskiego i uzyskałam tytuł licencjata dietetyki. Dodatkowo chcąc poszerzać wiedzę i pomagać innym piszę teksty z zakresu farmacji. Lubię słuchać muzyki, czytać książki, podróżować i eksperymentować w kuchni. Poprzedni artykuł 29 Okazje Następny artykuł Pytanie czytelnika: Od kilku lat na mojej działce rozrasta się podagrycznik. spryskiwałem go wielokrotnie herbicydami, ale nie podziałały! Nie chcę stosować Roundupu!!! więc totalna walka odpada! Jak inaczej sobie z nim poradzić? Rozrastanie się podagrycznika można opanować tylko przez regularne wykopywanie jego korzeni! Ten sposób wymaga cierpliwości, ale nie ma innej, lepszej metody! Przekop ziemię głęboko, usuwając korzenie podagrycznika, a jeżeli pojawią się nowe, usuwaj je motyką. To zajmie kilka miesięcy. Możesz również rozłożyć na ziemi włókninę lub czarną folię, by ograniczyć dopływ światła. Po roku walki z niekorzystnymi warunkami roślina się podda! Możesz dodatkowo użyć podkaszarki i oczyszczać grządkę z odrostów co tydzień, a następnie ponownie usuwać korzenie! Zdjęcie: File:Aegopodium podagraria BY-SA Pokaż więcej (6) NEWSLETTER Zapisz się i odbierz darmowe e-wydanie magazynu Gardeners` World! Podagrycznik pospolity [Aegopodium podagraria] jest pospolitym, trudnym do wytępienia zielskiem. Regionalnie zwany kozią stópką, śnitką, barszczycą, gierszem. Podagrycznik bardzo szybko się rozmnaża i błyskawicznie rozprzestrzenia. Potrafi odrastać z pozostawionego małego kawałka kłącza lub korzenia. Charakterystyczne, gęste łany podagrycznika spotyka się przy drogach, zagrodach gospodarskich, w ogrodach, zaroślach, lasach. Preferuje miejsca zacienione, wilgotne, z bogatym w azot podłożem. Nazwa rodzajowa Aegopodium pochodzi z greki, oznacza kozią stópkę w odniesieniu do kształtu liścia. Drugi człon podagraria nawiązuje do tradycyjnego zastosowania w leczeniu dny moczanowej. Podagrycznik pospolity Należy do rodziny selerowatych, wyrasta średnio do wysokości 60-80 cm. Prosta, gładka łodyga rozgałęziona na szczycie jest pusta w środku o trójkątnym przekroju. Młodziutkie listki są zwinięte w harmonijkę, dojrzałe przypominają inne z selerowatych. Wiosną pojawiają się charakterystyczne baldachy złożone z małych białych kwiatków. Podagrycznik kwitnie od końca maja do września. Po przekwitnięciu wytwarza podłużne owce , wielkością wielkością i kształtem przypominające nasiona marchewki. Do celów leczniczych i kulinarnych wykorzystuje się ziele, liście, korzeń i nasiona. Ziele suszy się w temperaturze pokojowej z dala od słońca. W tradycyjnym zielarstwie Jak nazwa wskazuje podagrycznik szeroko wykorzystywano w leczeniu podagry czyli dny moczanowej. Stosowano jako środek uspakajający, łagodzący oraz przeciwzapalny w chorobach płuc, żołądka, skóry, rwie kulszowej, artretyzmie i dolegliwościach reumatycznych. Nie gardzono zielem w kuchni, używano je jak warzywo i przyprawę. Młode listki jadano na surowo, dodawano do wiosennych potraw, ze starszych gotowano polewki i bryje. Podagrycznik ma przyjemny słodkawy, lekko gorzkawy smak i rosołowy aromat z cytrynową nutką. Energetycznie jest odżywczy, chłodzący, nawilżający. Medycyna wschodnia wykorzystuje podagrycznik w leczeniu atrofii tkanek, napięcia, skurczów, wyniszczenia. Wskazania do zastosowania podagrycznika: suchy język, czerwony od ciepła spowodowanego brakiem płynów lub blady, niedożywiony. Puls zwykle słaby, nierówny, skóra sucha, szorstka pozbawiona nawilżenia – płynów lub/i tłuszczów. Generalnie niedożywione lub/i nienawilżone tkanki tracą funkcjonalność, co prowadzi również do sztywności stawów, zaparć, zaburzeń hormonalnych. Co mówi nauka? Podagrycznik jest źródłem cennych składników odżywczych, dlatego chętnie po niego sięgano w okresach głodu. Zawiera dużą ilość przeciwutleniaczy, saponiny, sole mineralne, olejki eteryczne. Nawilża, odżywia i regeneruje tkanki. Zawarte w nim czynne związki przeciwzapalne działają wielokrotnie silniej, niż syntetyczne stosowane w chorobach reumatycznych. Wykazuje właściwości przeciwbakteryjne zdolne do niszczenia gronkowca złocistego. [1] Działanie: przeciwzapalne, przeciwdrobnoustrojowe, gojące, łagodzące, regenerujące, moczopędne, uspokajające, relaksujące. Niektóre badania potwierdzają działanie przeciwnowotworowe. Podagrycznik pomaga oczyszczać nerki i zwiększa ich zdolności filtracyjne Usuwa sole kwasu moczowego odkładane w stawach Redukuje ból i sztywność stawów Reguluje procesy przemiany materii Wzmacnia odporność Zastosowania: Dolegliwości stawów, dna moczanowa, reumatyzm, artretyzm Gorączka, kaszel, rozedma płuc, gruźlica Zaburzenia przemiany materii, zaparcia, otyłość, biegunki Dolegliwości żołądka, jelit, nerek, pęcherza moczowego Problemy skórne: suchość, stany zapalne, egzemy, łuszczyca, łupież pstry, bielactwo nabyte Podagrycznik może hamować krzepliwość krwi, podrażniać wątrobę. Osoby przyjmujące leki wątrobowe, powodujące nadwrażliwość na światło słoneczne powinny zachować ostrożność. Ziele nie wskazane jest w ciąży i przy karmieniu. Podagrycznik przepisy Herbatka z podagrycznika Łyżeczkę suszonych lub świeżych liści parzymy w szklance wrzątku kwadrans pod przykryciem. Po przecedzeniu pije się 2/3 szklanki 3, 4 razy dziennie między posiłkami. Herbatka działa moczopędnie, przeciwzapalnie i lekko uspokajająco. Reguluje zaburzoną przemianę materii. Stosuje się w przypadku dny moczanowej, stanów zapalnych nerek i dróg moczowych. Pomocniczo w leczeniu kamicy. Okłady z liści Świeże, zmiażdżone liście pomagają na bolące stawy. Przyspieszają gojenie ran, hemoroidów i miejsc po ukąszeniach owadów. Ocet z podagrycznika Umyte listki pokrojone zalewamy osłodzoną wodą – 4 łyżki na każdy litr. Naczynie przykrywamy gazą i talerzykiem. Codziennie mieszamy drewnianą łyżką sprawdzając czy nie rozwija się pleśń. Po 2-4 tygodniach przecedzamy i zlewamy do butelek. Ocet z podagrycznika rozpuszcza sole kwasu moczowego, działa przeciwzapalnie i przeciwreumatyczne. Stosuje się łyżeczkę octu rozcieńczoną w szklance wody. Profilaktycznie raz dziennie, przy ataku podagry rano i wieczorem. Pasta z nasion podagrycznika Zmiażdżone nasionka miesza się z ciepłą na gęstą pastę. Ciepły okład nakłada na klatkę piersiową przy astmie, problemach z oddychaniem, na brzuch w przypadku kolek jelitowych. Na bóle stawów, rwę kulszową stosuje się okłady z papki z liści lub ugotowanego korzenia. Podagrycznik przepisy kulinarne W średniowieczu na jarmarkach podagrycznik sprzedawano jak warzywo. Doskonale smakuje na surowo i gotowany. Można dusić jak szpinak, dodawać do omletów, farszu do pierogów, sosów i zup. W sałatkach pasuje z pomidorami, ogórkami, sałatą, rzodkiewką lub innymi ziołami. Młodziutkimi, posiekanymi listkami oprószamy ziemniaki, kanapki, jajecznicę, zupy, sosy. Tzatziki z podagrycznikiem Zrywamy młode, jasnozielone, jeszcze błyszczące listki. Myjemy i drobno siekamy. Do szklanki podagrycznika dodajemy drobno pokrojony ogórek. 500 ml pełnotłustego jogurtu i łyżeczkę soku z cytryny. Doprawiamy solą i pieprzem. Smakuje z ciemnym chlebem, rybą lub mięsem. Pyszne pesto z podagrycznika Młodziutkie listki myjemy starannie i suszymy. Wrzucamy do blendera 1/2 szklanki posiekanego podagrycznika. Dodajemy 3 ząbki czosnku, pół łyżeczki soli kamiennej i 2-3 łyżki oliwy z oliwek. Blendujemy gdy konsystencja za sucha dodajemy więcej oliwy. Można dodać odrobinę orzechów i twardego sera typu parmezan. Podobnie robi się pesto ze szczawiku zajęczego. Masełko z podagrycznikiem Robimy identycznie jak z liści chrzanowych – PRZEPIS Kiszony podagrycznik Młode umyte listki układamy ciasno w słoiczku. Dorzucamy ziele angielskie, listek laurowy, ząbek czosnku. Zalewamy gorącą solanką – łyżka soli na litr wrzątku. Szczelnie zakręcone odstawiamy w ciepłe miejsce. Po kilku dniach mamy gotowy smaczny i zdrowy dodatek do surówek, wzbogacony bakteriami kwasu mlekowego i witaminą C. PODAGRYCZNIK POSPOLITY Aegopodium podagraira - ziele diabelskiej stopki, śnitka, kurza stopka, kozia stópka, barszcnica, gier . . . Uciążliwy chwast czy ziele o uzdrawiającej mocy ? "Żeby tylko dożyć, aż będzie podagrycznik". W dawnych czasach te słowa jak modlitwę powtarzały wyskrobując z zasieków resztki zboża kobiety. Podagrycznik można spotkać niemalże wszędzie, występuje we wszystkich regionach Europy w zachodniej Azji, Ameryce północnej oraz klimacie oceanicznym. Należy do gatunku selerowatych, jest byliną wieloletnią i rozmnaża się wegetatywnie za pomocą kłączy. Swoją nazwę zwyczajową zawdzięcza temu, ze był od lat wykorzystywany jako lekarstwo na podagrę (dna moczanowa). Roślina ceniona od czasów średniowiecza, mnisi klasztorni uprawiali ją w swoich ogrodach. Ciekawostką jest również, że w czasach głodu w Polsce sprzedawany był na targach jako warzywo. Przygotowywano z niego zupę i stąd też jego ludowa nazwa barszcnica. W Polsce zanikło spożywanie podagrycznika na przestrzeni wieków, ale w północno - zachodnich Niemczech jest on nadal używany, do dziś przyrządza się z niego tak zwaną "zieloną zupę". Niektóre źródła podają, że neandertalczycy używali go jako środka przeciwbólowego. Jadalne części rośliny to młode aromatyczne, ale lekko gorzkawe liście i łodygi. Wspaniałe w roślinie jest to, że bardzo szybko odrasta i możemy cieszyć się nią praktycznie cały sezon od początku marca do pierwszych przymrozków. Najsmaczniejsze i najbogatsze w swoje właściwości są te najmłodsze jeszcze w pełni nie rozwinięte. WŁAŚCIWOŚCI Bardzo bogaty w białko, w minerały : potas, żelazo, cynk, magnes, miedź, mangan oraz witaminy C, A, Poliacetyleny zawarte w podagryczniku maja właściwości przeciwzapalne i przeciw reumatyczne. Od lat stosowany przy wszelkich bólach stawów, bólach nerwu kulszowego oraz kości i dnie moczanowej. Angelicyna i falkalindriol hamuje rozwój grzybów. Doskonale sprawdza się w leczeniu chlamydii i wszelkich infekcji bakteryjnych. Posiada również właściwości oczyszczające i odtruwające wątrobę i cały organizm. Doskonały przy wszelkich stanach zapalnych dróg moczowych, działa moczopędne i pobudza pracę nerek oraz oczyszcza je. Udowodniono również, że posiada właściwości przeciw nowotworowe. Pozytywnie wpływa również na pracę układu pokarmowego, poprawia przemianę materii. Sokiem możemy smarować miejsca po ukąszeniach owadów i wszelkich wrzodów skórnych. Doskonały również w formie okładów do trudno gojących się ran, przykładamy również miejscowo w bólach reumatycznych i bólach stawów. Polecam także osobom borykającym się z tymi przypadłościami włożyć parę listków do kieszeni i nosić przy sobie lub włożyć pod materac lub poduszkę. W przypadku skóry trądzikowej, skłonnej do wyprysków warto smarować twarz jego sokiem lub przemywać naparem. WYKORZYSTANIE I ZBIÓR Jak już wspomniałam podagrycznik jest dostępny już bardzo wczesną wiosną aż do późnej jesieni. A jego małe zalążku zdarzało mi się nawet wygrzebać spod pni podczas łagodnej zimy. Nie polecam jednak robić tego osobom, które nie mają doświadczenia i odpowiedniej wiedzy można go bowiem pomylić z jakąś trującą rośliną i narobić sobie kłopotów. W celach leczniczych używany są liscie, łodygi, kwiaty oraz korzeń podagrycznika. Podagrycznik możemy spożywać na surowo, jest doskonałym dodatkiem do zielonych soków i szejków. Wszelkim potrawom nadaje wspaniałego smaku i aromatu. Można go suszyć, mrozić i kisić. Liście i łodygi zbieramy cały sezon i suszymy w przewiewnym, ciemnym miejscu lub w temperaturze 30 - 40 stopni. Korzenie zbieramy jesienią, oczyszczamy, płuczemy i suszymy, jeśli suszenie odbywa się w suszarce nie przekraczamy 45 stopni. Kwiaty zbieramy w okresie kwitnienia zazwyczaj jest to lipiec, sierpień, suszymy jak liście. Nasiona podagrycznika zwane "etiopskim kminkiem" suszymy jak kwiaty i przechowujemy w szczelnie zamkniętym słoju w ciemnym miejscu. Przechowujemy w szczelnie zamkniętych pojemnikach. Suszone ziele możemy przechowywać do dwóch, a nawet trzech lat. Możemy zmielić go na proszek i dodawać do szejków, bądź namoczyć uprzednio parę godzin w wodzie i wyciskać sok. Możemy również zaparzać i pić w formie naparu. Nasiona możemy również używać jako przyprawy do potraw i sałatek. Można z niego przygotowywać zupy, przyrządzać jak szpinak bądź smażyć całe liście w cieście naleśnikowym, podobnie jak kwiaty czarnego bzu. . . . NAPAR 1 łyżkę stołową suszonego lub świeżego ziela zalewamy jedna szklanką wrzątku, parzymy pod przykryciem 15 minut. Przecedzamy pijemy 3 - 4 razy dzienne. W kuracji podagry, hemoroidów, zapaleniach układu moczowego, kamicy nerkowej, problemach trawiennych. Do naparu możemy również używać kwiatów i nasionek. . . . NAPAR Z NASION I PEELING NA PIĘKNĄ CERĘ 1 łyżkę nasionek podagrycznika zalewamy szklanką wrzątku, parzymy 15 minut pod przykryciem. Używamy do przemywania cery, z ziarenek możemy także przygotować peeling, w tym celu dodajemy łyżeczkę oleju kokosowego, mieszamy i wykonujemy masaż twarzy. Doskonały będzie dla osób borykających się z zaskórnikami, trądzikiem i wszelkimi wypryskami. Ale posiada również właściwości rozjaśniające i odżywiające cerę. . . . MASECZKA ZE ŚWIEŻYCH LIŚCI Umyte liście rozdrabniamy blenderem, ewentualnie siekamy nożem i ugniatamy aż puszczą sok i osiągną konsystencję papki. Nakładamy na umytą i oczyszczoną twarz na około 15 - 20 minut. Dodatkowo możemy dodać łyżkę siemienia lnianego lub w przypadku przebarwień odrobinę soku z cytryny. . . . NALEWKA Z KORZENI Korzenie wykopujemy wczesną wiosną, płuczemy i siekamy. Układamy w słoju i zalewamy wódką 40 % w stosunku 2 części korzeni 1 część alkoholu. Wytrawiać w ciemnym miejscu 30 dni, przefiltrować. Używamy do wcierania w przypadku dny moczanowej, zapaleniu stawów, korzeni nerwowych, mięśni. Przy lumbago, zakwasach i wszelkich bólach stawów i naciągniętych mięśniach. . . . PODAGRYCZNIK KISZONY Do kiszenia podagrycznik świetnie komponuje się z kapustą, ale możemy dodawać go do kiszenia wszelkich innych warzyw i owoców. Oczywiście polecam również kiszenie samego podagrycznika. do kiszenia wybierajmy świeże i młode listki. Wkładamy je do wyparzonych słoików, dociskamy aby wypełnić słoik, kisimy tak jak wszelkie inne kiszonki czyli zalewamy wodą z sola, jedna łyżka soli na litr wody. Kisi się bardzo szybko i jest gotowy już po kilku dniach. Do kiszenia możemy dodać przyprawy i inne zioła. . . . PESTO Z PODAGRYCZNIKA I POKRZYWY 2 garści podagrycznika, 1 garść pokrzywy, 1 szklanka namoczonych uprzednio ziaren słonecznika i orzechów (pół na pół), 3 ząbki czosnku. Ziele podagrycznika i pokrzywy opłukać, poszatkować. Wszystko razem zblendować, doprawić do smaku sokiem z cytryny, solą, pieprzem. Takie pesto możemy również przygotować z awokado, wtedy zamiast orzechów i słonecznika używamy awokado. . . . KAWIOR Z PODAGRYCZNIKA Ziele opłukać, osuszyć dokładnie i posiekać posypać solą kłodawską lub inną dobrej jakości solą, na 500 gramów ziela 2 łyżki soli, wymieszać, przełożyć do słoika, zamknąć szczelnie i przechowywać w lodówce lub w chłodnym miejscu. Dodawać do potraw jako przyprawę w okresie zimowym. . . . . PRZYPRAWA KMINKOWA LUB JAŁOWCOWA Umyte, osuszone ziele wymieszać w proporcji 1 : 1 z suchym kminkiem lub jałowcem. Wszystko razem dokładnie rozdrobnić i przełożyć do słoika. Przechowywać w chłodnym i ciemnym miejscu. . . . SAŁATKA Z DZIKICH ZIÓŁ 2 garście młodego podagrycznika, pęczek czosnku niedźwiedziego, 8 listków mniszka lekarskiego, 2 garście pokrzywy, parę listków i kwiatów miodunki. Wszystkie liście pokroić, skropić sokiem z cytryny, dodać główkę przeciśniętego ząbka czosnku wymieszanego z 2 łyżkami oleju, sól ziołową, pieprz. . . . ZIELONA SAŁATKA ZIOŁOWA 1 główka sałaty, 2 mięsiste pomidory, 1 łyżka posiekanych listków bluszczyka kurdybanka, 2 łyżki posiekanych listków podagrycznika, 2 łyżki kwiatów stokrotki. Umyte posiekane listki skropić sokiem z cytryny, wkroić pomidora, dodać sól, pieprz odrobinę oleju na zimno tłoczonego, posypać stokrotkami. . . . SURÓWKA Z WARZYWAMI 1 pęczek rzodkiewki, 2 łyżki posiekanego kopru, 2 garście podagrycznika, 1 marchewka, główka sałaty lub pół główki kapusty pekińskiej, 0,5 ogórka, 1 łyżka nasion konopi, 1 słodka gruszka. Marchew zetrzeć na tarce, ogórek i gruszkę w kotkę, rzodkiewkę w plasterki, skroić podagrycznik i kapustę, doprawić octem winnym, solą, pieprzem lub innymi przyprawami. Posypać koperkiem i nasionami konopi. . Mam nadzieję, że zachęciłam was do spożywania tego wspaniałego ziela i korzystania z jego właściwości. Tym bardziej, ze nie ma przeciwwskazań do stosowania go i mogą się nim cieszyć wszyscy. Trudno go również pomylić z innym ziołem, najbardziej podobny jest do niego dzięgiel leśny, ale jest również jadalny oraz świerząbek również jadalny. Na koniec jeszcze dodam taka ciekawostkę pewien Święty prawosławny Serafim Sarowski mnich, mistyk i pustelnik przez dwa lata żywił się wyłącznie podagrycznikiem, w okresie letnim świeżym, a w okresie zimowym suszonym i kiszonym. Pozdrawiam Dziewanna - Elżbieta.

jak zrobić maść z podagrycznika